درباره این برنامه
تراویح (به عربی: تراویح) تراویح از کلمه عربی به معنای استراحت و آرامش گرفته شده است. این نمازهای خاص شامل خواندن قسمت های طولانی قرآن و نیز انجام رکعت های فراوان (دوره های حرکتی که در نماز اسلامی وجود دارد) است.بررسی اجمالی:
نماز تراویح از شب اول ماه رؤیت (شروع) تا شام دوم ماه رؤیت (آخرین روز ماه مبارک رمضان) شروع می شود. این نماز در ماه رمضان در تقویم اسلامی، بعد از عشاء (و قبل از وتر، که به پیروی از امامی که نماز را با صدای بلند در یک یا سه رکعت می خواند، بر خلاف یازده ماه دیگر) به جماعت خوانده می شود.
نماز تراویح دو نفره خوانده می شود. از نظر مکتب حنفی در اسلام سنی، تعداد معیوب رکعت ها بیست رکعت است که به روایتی در موطة امام مالک اشاره می کند که می گوید: «در زمان عمر، مردم 20 رکعت می خواندند». اما در مواتة قبل از روايت مذكور به صراحت آمده است كه وقتي عمر به ابي بن كعب و تميم الدري وظيفه رياست ترويح را واگذار كرد، دستور داد 11 ركعت (8 ترويح و 3 وتر) بخوانند. . مسلمانان اهل سنت بر این باورند که مرسوم است که یک تکمیل ("تلاوت کامل" قرآن) را به عنوان یکی از عبادات مذهبی ماه مبارک رمضان با خواندن حداقل یک جزء در هر شب در تراویح انجام دهند.
نماز تراویح اختیاری (سنت) است نه واجب.
نماز تراویح اهل سنت در روایات با نامهای قیام اللیل من رمضان (ایستادن شب در ماه رمضان) و قیام رمضان (ایستادن ماه رمضان) ذکر شده است. برخی از مسلمانان اهل سنت، نماز تراویح را سنت معکده می دانند. سایر مسلمانان اهل سنت معتقدند تراویح یک نماز اختیاری است که ممکن است در خانه خوانده شود. طبق این روایت، محمد ابتدا و برای مدت کوتاهی در ماه رمضان نماز تراویح را به جماعت می‌خواند، اما به دلیل نگرانی از واجب بودن، این عمل را ترک کرد، اما هرگز آن را منع نکرد. در زمان خلیفه عمر، نماز تراویح را به جماعت اعاده کرد.
مسلمانان شیعه تراویح را به گفته خود او پس از مرگ محمد توسط عمر بن خطاب معرفی کردند.
در حدیثی از کتاب الکافی (شیعه) آمده است: ابوعبدالله صلی الله علیه وسلم فرموده است که رسول خدا صلی الله علیه و آله نمازش را در ماه رمضان زیاد می کرد. بعد از عتمه (نماز مغرب) بیشتر نماز می خواند، مردم پشت سر می ایستادند، ولی او داخل می شد و آنها را رها می کرد و بعد از بیرون آمدن می آمدند و پشت سر او می ایستادند. (برای نماز) آنها را رها می کرد و چند بار داخل می شد.» (راوی) گفته است که امام فرمود: در غیر ماه رمضان نماز را بعد از نماز عصر نخوانید. [ِالکافی از کلینی، ج 4، ص 154 ـ 155، مجلسی در مرآه العقول 16/378 صحیح آن را اعلام کرده است.
محمد بخاری در صحیح البخاری در مورد دعای تراویح روایت کرده است:
شبی در ماه رمضان در جمع عمر بن الخطاب به مسجد رفتم و دیدم که مردم دسته دسته نماز می خوانند، مردی که تنها نماز می خواند یا مردی که گروه کوچکی پشت سر او نماز می خواند، پس عمر گفت: «به نظر من بهتر است این افراد را به رهبری یک قاری (قاری) جمع کنم (یعنی نماز را به جماعت بخوانند!)» پس تصمیم گرفت که آنها را پشت سر ابی بن کعب جمع کند. شبی دیگر در جمع او رفتم و مردم پشت سر قاری خود نماز می خواندند، در آن هنگام عمر گفت: این چه عالی است بدعت در دین.
در عوض، اثنی عشری به دعای تهجد یا صلوات لیل که در تمام طول سال مخصوصاً در شب های ماه رمضان مستحب است، اعتقاد دارند.
نماز تراویح ثواب زیادی دارد. پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم می فرماید: «هر کس در ماه رمضان با ایمان (ایمان) به ثواب به نماز (نماز شب) بایستد، گناهان گذشته او بخشیده می شود.
