Prana APK 3.6

PRANA (ترویج کشاورزی احیا کننده و بدون سوختن) یک پروژه جاه طلبانه برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای با کاهش سوزاندن بقایای محصولات است. PRANA یک پروژه چهار ساله توسط The Nature Conservancy (TNC) است که بر ایالت پنجاب در شمال غربی هند متمرکز شده است و هدف آن دسترسی به 250000 کشاورز برای اتخاذ موفقیت آمیز سیستم های کشت بدون سوختگی، حذف سوزاندن بقایای محصول در یک واحد است. میلیون هکتار زمین زراعی، از ورود حداقل شش میلیون تن CO2e به اتمسفر جلوگیری می کند و 500 میلیارد لیتر آب را از افزایش سلامت و کشاورزی خاک صرفه جویی می کند.

PRANA تلاش‌ها و فعالیت‌های خود را در پنج حوزه اصلی متمرکز می‌کند:

ایجاد دانش و ظرفیت کشاورزان در راه حل های مدیریت بقایای محصول.
درک خطر کمتر و افزایش انگیزه برای امتحان راه حل های مدیریت بقایای گیاهی بدون سوختگی.
دسترسی عادلانه به راهکارهای مدیریت بقایای گیاهی بدون سوختگی را بهبود بخشید.
به دنبال جریان های درآمد بلندمدت اضافی برای کشاورزان بر اساس مشارکت های زیست محیطی باشید.
مشارکت سیاست برای سیاست‌های مساعد و محیطی مناسب.
PRANA یک فناوری ناشناس است. با این وجود، با توجه به شواهد موجود مبنی بر اینکه استفاده از Happy Seder انرژی و آب مصرفی را کاهش می دهد و در عین حال سلامت خاک را بهبود می بخشد، در طول سال اول PRANA توجه ویژه ای به ترویج این فناوری خواهد داشت. به موازات آن، PRANA آزمایش‌های نمایشی فناوری را شامل این فناوری و سایر فناوری‌ها مانند Super Seeder، PUSA Decomposer و سایر موارد برای ارزیابی این راه‌حل‌ها به عنوان بخشی از مجموعه پرانا برگزار خواهد کرد.

اغلب کشاورزان کوچک و حاشیه ای تمایلی به استفاده از ماشین CRM ندارند زیرا خرید این ماشین ها را گزینه ای گران قیمت می دانند و در اجاره آنها با مشکل مواجه می شوند. PRANA به دنبال رفع این محدودیت ها با حمایت از ارائه دهندگان خدمات برای ایجاد یک مدل تجاری قابل دوام برای اجاره ماشین های CRM به عنوان یک گزینه معیشت است.

هدف پرانا ایجاد محیطی است که موارد سوزاندن کلش را در پنجاب کاهش دهد. PRANA با مشارکت با مؤسسات دولتی از تمایل فزاینده دولت برای انتقال محصولات حمایت می کند و راه حل های مبتنی بر طبیعت را برای تأثیرات اکوسیستم به کار می گیرد.

اگرچه سوزاندن کلش یک روش بسیار رایج است که برای نسل‌ها در کشاورزی شمال غربی هند رواج داشته است، اکنون زمان تغییر است تا کشاورزان بیشتری بتوانند به راه‌حل‌های مدیریت بقایای محصول جدید اعتماد کنند.